माया को ढिस्को | Maya Ko Dhisko | nepali kavita
(अभि सुवेदीको "माया को ढिस्को" कवितामा आधारित)
 |
| Maya Ko Dhisko | nepali kavita |
धेरै बगेपछि पनि
रित्तिएनन् ती पीडा भरेका बाढीहरू,
आँशु जस्तो पानी
सुकेर गइसके पनि
रून नपाएका आँखाहरू
अझै भिजिरहेझैं लाग्छ।
तिमीले हेरिरहेकै आकाश
निलो छैन अब,
कताकता कुहिरोले छोपिएको
कठोरताको छायाँ बोकेको
एक अन्तहीन शून्यता छ त्यहाँ।
सपनाहरू तुहिएपछि पनि
मनको कुनामा
कसैले छोडिदिएको स्पर्शको जाँतोले
माया पिसिरहन्छ,
र त्यो माया,
कहिले काँढा बन्छ, कहिले फूल,
तर बन्छ– ढिस्को जस्तै भारी,
मनमा थिचिएको भावनाको ढिस्को।
कटक्क माया लाग्ने त्यो क्षण
अब सम्झनामा मात्र बाँकी छ,
जहाँ प्रत्येक सासमा
तिमी थियौ,
र प्रत्येक सन्देशमा
कसैको प्रतीक्षा हुन्थ्यो।
तर समय त जान्छ,
हावाले बगाउँछ मायाको धुलो,
तर के थाहा –
धुलो पनि कहिले काँही
ढिस्को भएर बस्छ,
र त्यो ढिस्को
हाम्रो आकाशमै झुन्डिएर
जीवनभरि सम्झाउने गर्छ –
तिमी गइसके पनि माया यहीं छ।
Post a Comment